ارمنستان در قفقاز جنوبی در وسط دریای سیاه و دریای خزر قرار دارد که بی گمان میانی آسیا و اروپا محسوب می‌شود. ارمنستان کشوری کوهستانی و پرباران است و نیز یک مملکت محاط در خشکی است.

جمهوری ارمنستان سرزمینی است کوهستانی که الان تنها شامل بخش شمالی فلات کبیر ارمنستان است. سطح ارمنستان را مجموعه‌ای از کوهستان های حائز چین خوردگی بسیار، اثیر فشان های بزرگ، قله‌های مخروطی، دره‌های تنگ رودخانه‌ای، دریاچه‌ها، چاله‌ها و  تور ارمنستان گودال ها فرا گرفته است. حدود نود درصد زمین ها ارمنستان در ارتفاعی بیش از هزار متر واقع شده‌اند. سطح اراضی ارمنستان از دیدگاه ساختاری به سه ناحیه دسته می‌شود. بخش شمال شرق و جنوب شرق که منطقه‌ای است تکتونیک؛ تقسیم مرکزی که منطقه‌ای است آتش فشانی؛ تقسیم جنوب غربی جلگه آرارات که ناهمواریهای آن حاصل سیلاب هاست و در جنوب شرق کوه آراگاتس در ارتفاع ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ متر منطقه آتش فشانی ناهمواری دارای چین خوردگی های زیاد واقع شده است که رودهای کاساغ و هرازدان آن را قطع کرده‌اند. در بخش شرقی ارمنستان دو گودال و فرورفتگی عظیمی که در بلندی ۱۹۱۴ متری از سطح دریا قرار گرفته دریاچه سوان واقع است. سوان بلندترین و بزرگ‌ترین دریاچه کوهستانی قفقاز است. در جنوب حوضه سوان منطقه کوهستانی وایوتس دزور و رود آرپا قرار دارد. جنوب غرب ارمنستان دربرگیرنده چین خوردگیهای وسیع جلگه آرارات است که میانی دو منطقه کوهستانی آراگاتس و گغام واقع شده است